Czas....
 On zmienia wskazówki naszej rzeczywistości
Ile potrzeba go by zrozumieć, a ile by zapomnieć...


Wszystko jak film...
Życie poukładane z obrazów i dźwięków,
Nic z tego nie tworzy logicznej całości.
Niezrozumiały sens wypływa z każdego kształtu.
Nie ma czerni i bieli
Wszechogarniająca, nieskończona szarość...
Dzień miesza się z nocą...zamazują się kontury.
Światło drażni moje oczy przechodząc wprost do skroni,
Wywołując uczucie nicości i niezrozumienia.


Pustka wisi w powietrzu, czuje jej smak...


Dzieciństwo niesie ze sobą tą błogość, 
której już nigdy nie zaznamy.
Pozostał tylko lęk dnia codziennego, ironicznie pomagający nam żyć.